donderdag 16 augustus 2018

8 oktober 2019 - Galaţi, Roemenië

Donderdag 16 augustus 2018

Moi luitjes,

Sorry dat ik de laatste dagen niet reageer op de eventuele reacties van jullie want omdat wij in het voormalig ijzeren gordijn zijn hebben we geen bereik. Via de laptop wel want dat gaat via de boot maar ik zie dat dat ook niet helemaal goed gaat. Maar het geeft niet zodra we weer ergens zijn die wel een beetje modern is komt alles wel weer goed. Ook de whatsapp functioneert niet, een paar berichten naar Miranda van 15 augustus staan nog steeds op een klokje. Net kregen we van Dennis wel een paar appjes binnen. Groot nieuws want Adam kan lopen!!!! Gefeliciteerd.

Maar goed wat hebben we vandaag allemaal gedaan, nou dat is een heleboel. Zoals gisteren al gezegd we moesten erg vroeg opstaan. Piet zijn wekker ging om 06.45 uur!!! af daar werd ik ook wakker van. Het was gisteravond raar want toen we gingen slapen lagen we nog in Tulcea, ik heb verteld van de kermis. Om 01.00 uur gingen we pas weg en toen was ik al lang in dromenland dus ik heb er niets van gemerkt. Douchen en dan naar het ontbijt. Heidi, Manfred, Ina en Walter zaten er al, ze gingen allen mee met de trip naar een Moldavische boerderij. Om 08.00 uur kwamen we aan in Giugiulesti. We moesten voorzichtig aanleggen want het was heel smal en het stukje water liep dood. Daar kregen we behalve onze buiten passen (jullie weten nog wel dat we als we van boord gaan de kabinepassen in moeten leveren en daarvoor krijgen we een buitenpas met telefoonnummer van het schip erop, ook onze paspoorten. Want we moeten door de douane, we krijgen ook weer een stempel, in, in ons paspoort. Buiten het gebouw staan in klederdracht een groepje moldaviërs te wachten, een mevrouw met een groot brood waar we allemaal een stukje van moeten afbreken en twee mannen, eentje met een trekzak de andere had een trommel. Er staan drie bussen klaar en die brengen ons, een half uurtje rijden, naar een boerderij. Nou, dat was een beleving, hier heeft de tijd minstens 40 jaar stilgestaan. De hoofdweg was een weg met enorme gaten zodat de bus moest zigzaggen om die gaten te vermijden. Dat was wel een cultuurschok. De moderne bus en dan zoiets. Overal onderweg zagen we vervallen huizen, huizen zonder ramen maar wel plastic gespannen tussen de kozijnen. Veel boeren reden met paard en wagen, sommige met ezels en we hebben ook een paard en wagen gezien met een paard en haar veulen voor een kar.

Onze vrouwelijke gids vertelde dat het moeilijk is om hun produkten o.a. wijn en groente te exporteren naar Rusland (daar hoorden ze vroeger bij) omdat Moldavië een verdrag heeft ondertekend met het Westen/Europese gemeenschap. De Moldavische wijn schijnt heel goed te zijn. Velen hebben vanmorgen dat geproefd. Maar goed, we kwamen na veel hobbelen en schudden bij die boerderij aan. Daar moesten we een pad af lopen dat, in het begin, nog stijl naar beneden liep maar het lag vol met stenen. Dus opletten. We komen bij de boerderij aan en daar stonden die twee mannen weer te spelen. Veel vrouwen liepen in klederdracht en er waren over stalletjes met, meest, vrouwen die hun waren daar verkochten. Dat kon van schapenwol gemaakte jassen, sokken of truien zijn. Er waren handwerkjes te koop, mandjes, gevlochten door de boer of typisch Moldavische blousjes voor vrouwen. Na een half uurtje werden we gevraagd of we in een schuur, stond vol met banken, wilden plaatsnemen. Een een stuk of tien vrouwen, natuurlijk in kledingdracht, dansten, zongen en voerden een heel spektakel voor ons op. Het was echt erg leuk. Ik heb drie dansen op mijn telefoon op de film gezet. Daarna hadden ze van alles klaargezet, wijn, brood, allerlei Moldivische eetbare dingen. Ik heb een paar sokken gekocht van schapenwol. Misschien dat ze wel zullen kriebelen maar dan moet ik ze maar een paar keer wassen. Jullie weten dat ik, vooral in de winter, altijd koude voeten heb. Gelukkig hebben ze ook magneetjes en ik koop 2 leuke. Gelukkig kunnen we daar in euro's betalen (het schip tenslotte 2 x per maand hier langs).Toen weer terug naar de bussen. Oh ja, ze hadden wel gewone WC's zoals wij die kennen, gelukkig maar want ik moest wel even wat kwijt. De bussen schommelden weer terug en weer moesten we langs de douane waar we weer een stempel, uit, kregen.Op de boot werden we, zoals altijd, ontvangen door de hoteldirecteur en kregen we een glaasje drinken en een lekker fris doekje voor handen en/of hoofd. Om 12.30 uur zijn we naar de lounge gegaan om wat te eten want we hadden op de boerderij niets genomen. We hadden beiden geen trek want we hadden net ons ontbijt gehad. Ik neem die lekkere tomaten, komkommer en wat wortelsalade, lekkere dressing erop en klaar. Piet neemt hetzelfde maar neemt later nog broodpudding met vanillesaus. Ina, bij wie we aanschuiven zegt dat dat heel lekker is. Piet haalt een stuk en het is echt lekker. Daarna lekker boven op het zonnedek in de zon gezeten, uitbuiken dus. Voor de stad Galaci (Roemenië) moesten we stilliggen want de grenspolitie kwam om de paspoorten te controleren. Daar hoefden wij niets aan te doen omdat de paspoorten allemaal in de boordkluis liggen. Maar leuk was het wel om te zien dat een klein lullig bootje naast ons lange schip vastlag. Even daarvoor stond de kapitein, zijn staf kapitein, (tweede kapitein) en een paar crewleden bij de buitenbox te kijken naar de flats. Een broer van een van de crewleden woont daar, ze belden met elkaar. Het crewlid mocht van de kapitein twee keer op de toeter drukken. Allen zwaaiden naar die broer in die flat. Onze kapitein is een Roemeen en ik denk dat zijn crewleden ook allemaal Roemenen zijn. Om 15.00 uur naar boven, Piet wil even liggen en ga mijn Rote Rosen kijken. Tussen 15.30-16.30 uur is er elke dag Kaffee, Tee und Kuchen dit keer aangevuld met een ijs-buffet. Hmmm, dat moeten we dus ook gaan doen. Er staan 6 soorten ijs met wel 10-12 schaaltjes allemaal ijsversierselen. Van kleine stukjes meloen, ananas en appel tot kraaltjes, chocoladesaus en meer van dat soort dingen. Daarna nog een klein puntje gebak met koffie en thee. Om 16.30 uur komt Mirko binnen om met zijn informatie te beginnen van de tweede week van onze reis. We besluiten de, al geboekte trip naar de archeologische opgravingen te annuleren. Wat Piet wel gaat doen is de nieuwe trip naar het uitzichtpunt waar je kan kijken naar de Eisener Tor. Je gaat dan met een 4 wiel aangedreven auto naar boven en dan moet je nog ongeveer 100 meter omhoog klauteren. Je moet geen hoogtevrees hebben en heel goed kunnen lopen. Piet gaat die klus dus klaren. Vooral de Pustza trip naar de paarden stoeterij en paprikavelden lijkt ons prachtig, dat gaat dinsdag gebeuren.

Maar dan, er stond vanavond een gala-eten op het programma, ze noemen het Bergfest-Gala-Abendessen. Er werd gevraagd om je mooi aan te kleden, heren in nette kleren, stropdas niet verplicht en de dames ook iets feestelijks. Nou dat hebben we allemaal min-of-meer gedaan. Ik heb mijn herten jurkje aangedaan en mijn nieuwe schoentjes Piet zijn donkerblauw pantalon en een blokjes overhemd. En dan het menu: Piet kiest, geitenkaas creme Brulé met rosmarijnhoning, jakobsschelp en een salsa van granaatappelpitjes, daarna neemt hij de mosselcremesoep. Dan kiest hij voor de cassis sorbet met prosecco. Dan het hoofdmenu, hij kiest de gebraden zalm met kruidenrisotto, verschillende paprika en salade. Als toetje citroentaart met merinque en dan nog koffie.   

Ik kies een gemengde sla met appel, sinaasappel, walnoten en sinaasappeldressing, de cassis sorbet met prosecco. Als hoofdgerecht kies ik voor in rode wijn gesmoorde kalfsfilet (om te zuigen) boontjes en een aardappelpureepeer, (een stuk puree dus in de vorm van een peer) en dat met die rode wijn saus en als toetje ook de citroentaart. Dat met die cassis sorbet was heel leuk. Alle kelners kwamen achter elkaar de keuken uit met al die glaasje (fluitjes) en de andere kelners liepen er achter aan met de flessen prosecco. Dat kwam eigenlijk zo plotseling dat we de glaasjes al voor ons hadden staan voordat we er voor konden klappen. Maar dat was lekker. Toen we de restaurant uit gingen kregen we nog een zelfgemaakte ferrero kokos bonbon. Mirko zegt dat dit een 5***** schip is en dat is ook zo, zeggen mensen die al vaker op riviercruise zijn geweest. Voor ons is het wel 20 sterren. Alles klopt gewoon, het is in één woord fantastisch.

Morgen, weer heel vroeg opstaan. We komen om ca 09.00 uur aan in Tutrakan (Bulgarije). Na controle door de autoriteiten gaan we van boord naar Veliko Tarnovo. Dat is een dagtrip met middageten. De boot vaart dan door naar Rousse waar wij dan weer aan boord komen. 's Middags is er ook nog een excursie in Ivanova. Na het eten, om 19.30 uur gaan we nog de trip Rousse bij nacht doen waar we Bulgaarse specialiteiten gaan proeven. Mirko heeft gezegd dat we niet te veel moeten eten omdat we bij de avond trip veel dingen kunnen proeven. Maar dat kan ik niet beloven.

Jullie lezen het we hebben het druk zat. Wim, je bijdrage gaat op aan de uitzichttrip Eisener Tor door Piet.

Ik hoop dat jullie dit dag bericht vanavond krijgen en anders komt het vanzelf op een andere dag. Voor morgen staat de wekker op 07.00 uur, nog steeds 1 uur vroeger dan bij jullie.

Tot morgen, moi.

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade