maandag 20 augustus 2018

Maandag 20 augustus 2018

Lieve mensen,

Bedankt voor al de lieve felicitaties die vandaag binnengekomen zijn.

Het laatste nieuws van onze reis is dat we met gezwinde spoed zo ver mogelijk moeten komen. In Oostenrijk/Hongarije daalt de Donau ongeveer 15 cm. per dag. Er vertrekken geen cruise schepen vanaf Wenen meer. Grote paniek dus. Wij varen vannacht door en leggen niet aan in Mohacs voor de paspoort controle omdat we uit een NIET Schengenland komen moet dat normaal gebeuren en zouden we vannacht om ongeveer 02.00 uur in slaapkleding naar de controle moeten komen. Mirko noemt dat pyamaparty. Gaat ook niet door. We hebben een speciale ontheffing daarvoor. Misschien worden we ergens anders morgen nog gecontroleerd. De kapitein doet zijn best om zo snel mogelijk zo ver mogelijk te komen zodat, als we niet verder mogen varen van de autoriteiten, we zo dicht mogelijk bij Passau zijn. Wij vinden het allemaal reuze spannend. De excursie naar de Puzsta gaat in ieder geval niet door morgen we varen dus door. Phoenix reizen wilde eigenlijk vanmiddag al stoppen maar de kapitein heeft besloten dat, nu het hier nog kan, proberen zo ver mogelijk te komen. Want of we nu hier blijven dan is het, Bratislava of Wenen is dat veel gemakkelijker. Zoals het plan nu is komen we morgen om ongeveer 19.30 uur in Boedapest aan, maar zeker is dat zeker niet. Wordt vervolgd.

Dan vandaag. Piet maakt mij wakker met de gebruikelijker verjaardagsliederen. Ik krijg een tasje met een klein pakje erin. Er zit een mooie ring in. Twee om elkaar gedraaide zilveren elementen met zirconia's. Miranda en Amanda kunnen in hun boekje van Pandorra zien welke het is. Prachtig en ook nog de goede maat. Maar goed dat ik wat oude ringetjes ergens in een doosje had liggen en dat Piet dat wist. En dan het cadeau uit Passau. Ik weet niet of jullie het nog weten maar ik heb geschreven dat jullie het over 13 nachtjes zouden horen wat ik in Passau heb gekregen. Een mooi lamslederen jasje, bruin van kleur en super licht. Dat is tof he?

We gaan ontbijten, op onze tafel lagen allemaal rozenblaadjes en de kelners schonken voor onze tafel sekt in. We waren allemaal vroeg want om 09.00 uur begon onze wandelexcursie door Novi Sad. Die tocht was mooi maar als je benen er geen zin in hebben is het zwaar. Maar ik heb het gered. We hadden een gids, Ivan, een topper. Hij wandelde op z'n dooie akkertje, voor mij nog te snel, maar hij remde de voorsten aardig af want die zetten de sokken erin. Hij had daar een leuk woord voor in z'n Servisch nattenane, dat betekent rustig aan. Toen we terugkwamen tegen 11.00 uur stond er weer drinken klaar en de lekkere natte doekjes waar handen en/of hoofd afgenomen konden worden. Toen naar de kabine wat verfrissen en dan naar het zonnedek. Het was bladstil en super warm. De plaatsen onder de parasols waren bezet dus maar een ander plekje gezocht. Ik ga om 13.30 uur naar de kabine want mijn ogen vallen steeds dicht. Een half uurtje heb ik geslapen en daar besluit ik naar mijn Rote Rozen te kijken. Piet komt ook en hij slaapt een uurtje. Daarna komen we een aantal dorpjes tegen waar we op de heenreis in het donker langs zijn gekomen. Mooie torentjes en huisjes zien we voorbij komen. Om 19.00 uur hadden we met onze disgenoten afgesproken dat we in het Lido restaurant zouden eten. Dat is een klein restaurant op het achterdek ook op ons dek waar je 1 x per week mag eten. Je krijgt dan een speciaal menu (kost niets) en er wordt daar ook gekookt, dus niet in de boord keuken. Het menu was: (je kon niet kiezen): Voorgerecht koude kiwi tomaten soep, hmmm, gebakken jacobsmossel met groene asperge, avokado en olijfjes, perzikensorbet. Hoofdgerecht: kalfsfilet Mignon met bospaddestoelen, koolrabi en een aardappelstrudel. Als nagerecht Sabayone met zwarte en rode bessen en een bolletje ijs. Alles heel lekker. En dan de klapper: Piet had het voor elkaar gekregen dat de keuken een taart heeft gebakken. Hij had ze ook twee kaarsjes met een 6 en een 9 gegeven. Het licht werd gedoofd en toen kwam de kok Francisco binnen met de taart met de brandende kaarsjes. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Ik heb de taart aangesneden en Francisco heeft de taart verder opgedeeld. Een paar andere mensen hebben we ook een stukje aangeboden. De rest eten de kapitein en Mirko morgen op.

Als laatste bestellen we nog een afzakkertje n.l. Jubi (jubileum drankje) en ramazotti met citroen en ijs. Later krijgen we die drankjes aangeboden. Top He? Piet en ik bedanken de crew voor alles en ze krijgen alle drie drie kussen. Ik geloof niet dat ze dat een keer hebben meegemaakt.

Wij gaan even naar de kabine ik wil Manfred, Heidi, Ina en Walter even mijn nieuwe jasje laten zien maar toen wij binnenkwamen wist ik niet wat ik zag. Het beddengoed was gevouwen in een hart, in de punt lag een felicitatiekaart van de kapitein en Mirko. Er lag een kookboek bij van de Verrückt naar Meer serie, een fles sekt en een versierd bord met de tekst Alles Güte Helga (zijn verschillende soorten chocolade letters) en dan met chocolade lijntjes versierd.

Is dat een verrassing!!

We gaan naar de lounge waar Mikro de laatste stand van zaken uitgelegd heeft (hij is naar het Lido gekomen omdat wij, en de andere 12 mensen) niet op tijd konden komen en ze een vragen uurtje hebben gegeven met de kapitein, de chefkok en de hotel manager. Je kon vragen stellen over het schip, de keuken enz. Toen wij binnen kwamen was dat dus net afgelopen. Ik zie de chefkok aan de bar staan en bedank hem voor de mooie en lekker taart. Mirko is even weg maar komt later weer terug. Ik bedank hem met drie dikke kussen. De kapitein was weer naar de brug maar die zal ik morgen te pakken nemen. In de lounge zitten we nog even gezellig met Manfred en Heidi te praten en dan gaan we naar onze kabine want ik moet het verslag van vandaag helemaal nog maken.

Nou, dat is nog een aardig verhaal geworden. Morgen lezen jullie wel hoe het Donau verhaal verder gaat. Wij vinden het reuze spannend. Mirko heeft ons verzekerd dat er voldoende eten en drinken aan boord is zodat wij niet hoeven te verhongeren.

Op het ogenblik, het is nu 23.50 uur, varen we bijna stapvoets waarom dat is weet ik niet.

Tot morgen, moi!!