zondag 19 augustus 2018

9 oktober 2019 - Donji Milanovac, Servië

Zondag 19 augustus 2018

Hoi luitjes,

Zondag 19 augustus is de dag van de sluizen en de Eisener Tor. De eerste sluis passeerden we toen we nog sliepen. We zouden om 07.00 uur de fundering van een Romeinse brug die was 1070 meter lang waarvan 20 pilaren in het water stonden maar nu staan er nog twee. De andere 18 zitten onder water. De brug is in 1007 is de brug door keizer Tiberius afgebroken in verband met de komst van de Gothen. Daardoor kon de vijand niet komen waar ze wilden. Daar lag de oosterlijke grens van het Romeinse rijk. We varen weer verder en nu naar het sluizencomplex Djerdap I. We krijgen toestemming om aan de Servische kant de sluis binnen te varen. Dat deden we om precies 08.00 uur. Omdat we moesten wachten op een ander schip in de andere sluiskamer, die moest van hoog naar laag, duurde het dus wel even voordat er iets ging gebeuren. We gaan eerst maar even ontbijten want het is al bijna 09.00 uur en het ontbijt duurt tot 09.30 uur. Net toen we aan tafel zaten gingen we stijgen.Maar liefst 17 meter gingen we omhoog. Snel hebben we onze broodjes opgegeten en vlug naar boven. De sluisdeuren zakken hier tot diep onder het wateroppervlak. Het andere schip lag in de andere kamer te wachten tot wij voorbij voeren. Dan lig je gelijk in die kamer en moesten we wachten tot dat het andere schip in onze kamer was gevaren. De sluisdeuren werden gesloten en we gingen weer 17 meter omhoog. 

Rustig varen we verder de z.g. Kataraktenstrecke met de Eisener Tor. Hier liep de Donau door een massief dat bestond uit kalksteen en Granietbergen van de Karpaten van het Balkangebergte. We passeren het eigenlijke Tor. Het bevindt zich bij Orsova waar een, door de stroom trekkende klip, de scheepvaart erg gevaarlijk was. De totale afstand van de Kataraktenstrecke is 75 km. lang. Ze begint bij kilometer 965 tot de Burgruine Golubac, kilometer 1040. 

De Donau was vroeger daar helemaal niet bevaarbaar. Ze hebben een kanaal gegraven, het Sipskanaal, en de boten werden door middel van locomotieven door het kanaal getrokken. Het kanaal werd geopend, daarbij waren aanwezig één keizer en twee koningen. De Donau is door de bouw van de stuw Djerdap, nu helemaal bevaarbaar voor de scheepvaart. Er moest nogal wat veranderen voor die bouw. Bewoners uit 17 dorpen, ongeveer 25.000 mensen moesten plaats maken voor de stuw. De waterspiegel van nu ligt nu 35 meter hoger dan voor de bouw van de stuw. Sommige stukken zijn heel breed maar er zijn ook stukken bij waar het maar 150 meter breed is. We komen ook de Tabula Trajana aan de bakboordzijde tegen. Die herinnert aan de totstandkoming van Trajansstraat. Voor die tijd was dat een meester stuk. Om het uitgehakte voor de ondergang in het stuwmeer te bewaren heeft men in 101 na Christus de volgende tekst uitgehakken: "zu Ehren des Römische Kaisers Trajan maar wel een paar meter hoger. Nu naderen we de uitgehakte kop waar iedereen op af komt. Het is de kop van Dakervorst Decebal want die houdt de rivierscheepvaart in het oog. De kapitein laat het schip heel langzaam varen, we liggen bijna stil daarom konden we allemaal foto's maken. Het is daar drukte van belang maar ja, het is ook zondag. Allerlei kleine bootjes varen, net als wij in de Donaudelta, met mensen in reddingsvesten, als een gek door de Donau. De Katarakten bestaan samen uit drie verschillende meren en vier tussenstukken.

Aan het eind (stroomopwaarts) van de Eisener Tor bij Golubac wordt de Donau 6 kilometer breed. Als we weer terug zijn gaan we op wikipedia kijken wat er nog meer over de Eisener Tor kunnen vinden. Mirko vertelt er zo veel over maar dat kunnen we niet allemaal onthouden. We hebben hem gevraagd of hij die teksten ergens in een map heeft zitten maar hij doet dat alles uit zijn hoofd, jarenlange ervaring.

Om 11.00 uur is er Balkan-Fruehschoppen met gratis bier van het merk Köstritzer Dunkel van 11.00-11.30 uur. Nou dat willen die Duitsers wel. In de lounge staan dan ook hapjes klaar die je zo mag pakken. Ja, je gaat hier niet om van honger en ellende, maar dat hadden jullie al wel begrepen.

We gaan verder  Lepenski Vir waar een excursie op het programma staat. Niet voor ons want Piet gaat naar boven om de Eiserner Tor van boven te bekijken. Dit is een pilot-trip. Dit hebben ze juni voor het eerst gedaan. Je gaat dan in een 4x4 auto een eindje terug (want we zijn natuurlijk al weer een eindje van de Tor vandaan, maar ja, met 14 kilometer per uur gaat dat natuurlijk niet zo hard) en dan de bergen in. Ze komen dan bij de huizen van de rangers, zeg maar boswachters die zijn van het Nationaal park. Daar gaan ze in groepjes, naar het randje van de berg, ze hebben in drie weken tijd een plateau, een uitzichtplaats gemaakt. Die kerels hebben er ook belang bij dat er excursies worden gehouden met hun auto's. Ik ga ondertussen lekker boven op het zonnedek zitten met mijn boek over Peter van Uhm. Ik kan jullie dat boek aanbevelen tenminste als je Peter van Uhm net zo'n geweldige man vindt als ik. Ik weet niet wat dat is maar die man heeft iets (jullie weten wel, hij is opperhoofd van de krijgsmacht geweest. Op zijn eerste werkdag als opperhoofd is zijn zoon Dennis gesneuveld). Het wordt door de schrijver zo gemakkelijk en begrijpelijk (vooral al die rangen en standen in het leger) geschreven en dan de woorden van Peter zelf. Het leest heel vlot weg. Een absolute aanrader. 

Het is gloeiend heet in Donji Milanovac maar de manschappen hebben de parasols opgezet. Gelukkig blijft het zo rustig, de meeste mensen die op het schip zijn gebleven blijven op het achterdek zitten/liggen. Alleen een mevrouw met wie ik vorige week, bij de gemsentocht, heb zitten praten, want wij hadden besloten om beneden te blijven, zit er ook en later komt er een mevrouw uit Zwitserland bij. Opeens hoor ik geluiden achter mij die ik niet thuis kan brengen. Ik doe mijn oortjes uit draai mij om en zie een hele rij mensen, crew, kelners en andere mensen die allemaal afval aan elkaar doorgaven. Allemaal handschoenen aan. Een prachtig gezicht die saamhorigheid. Beneden op de wal staat een hele grote vuilniswagen die het afval komt ophalen, en dat op zondag. Geweldig he?

Om 15.45 uur komt Piet weer terug. Hij heeft zo genoten dat hij het helemaal niet onder woorden kan brengen. Maar de foto's spreken voor zich. Het begint hard te waaien, daarvoor was het helemaal windstil, daarom was het ook zo warm. De manschappen komen er snel aanlopen en halen de parasols snel naar beneden. Ook de excursie groep komt terug, wij lopen snel naar binnen want het begint te regenen. Dan wordt er omgeroepen door de kapitein dat er gelegenheid is om op de brug te komen voor een bezichtiging. Daar wil ik heen. Nou is de brug niet zo spannend als op een zee-schip maar ik wil het toch zien. we moeten in de rij staan maar dat geeft niet want het is al weer droog en iedereen moet ook vragen kunnen stellen. Na 10 minuten gaan wij naar binnen. Het is een aardige kerel, een Roemeen. Er worden veel vragen gesteld door mannen over de snelheid, hoe kan je zien waar je varen moet speciaal in het donker, wat doet de kleine radar en wat de grotere? Ik vind het prachtig. Ik vraag of ik met hem op de foto mag en natuurlijk mag dat. Ik apetrots.

Om 17.00 uur is er in de lounge een vruchtenbowl, dat zou eerst op het achterdek worden gehouden maar door de regen is dat verplaatst naar de lounge. Je kreeg een glaasje met rode en zwarte bessen met sekt en water. Ik heb in deze bijna twee weken al meer sekt gedronken dan in drie jaar. Morgen krijg ik sekt bij het ontbijt. Er staan hier elke morgen bij het ontbijt flessen sekt en glazen en dat mag je gewoon pakken.

En dan het eten: Piet kiest een garnalen cocktail met rauwe ham, venkel en oranjesla, Kippensoep met griesmeel ballen, (brrrrrr), als hoofdgerecht, gepocheerde scholfiletrollade met granaatappelsalsa, brocolli, en paprikarijst en notenijs met frambozen + saus, amandel en slagroom en koffie. Ik kies voor: gemengde sla met grapfruit, rode bietjes en een heerlijke dressing, Erwten-cremesoep, als hoofdgerecht plakjes rundvlees, chineese kool en een semmelknödel (dat was niet zo lekker). Het was weer eens te veel, jammer, als toetje zie Piet. Na het eten gaan we naar naar boven want ik moet verslag nog afmaken.

Morgen moeten we eens vroeg opstaan. De wekker moet gezet worden en dit keer om 07.30 uur want we hebben om 09.00 de excursie Novi Sad een stadrondgang te voet. Het duurt maar 1,5 uur zodat we om 10.30 uur er weer zijn. Dat moet ook wel want we varen af om 11.30 uur maar eerst moet de douane de papieren weer controleren want we komen van een NIET Schengen land. Van maandag op dinsdag wordt het nog gekker want dan moeten we om ongeveer 02.00 uur allemaal opdraven, in baby doll, badjas, onderbroek of hoe dan ook, om ons te laten zien bij de douane.

Zo, dat was het weer voor vandaag. 

Moi!