Vrijdag 17 augustus 2018

8 oktober 2019 - Roese, Bulgarije

Vrijdag 17 augustus 2018

Hoi Allemaal,

Het wordt vandaag wat later dan jullie gewend zijn want we hadden vanavond regen met onweer en dan schakelen ze TV en internet uit. Het is nu 23.06 uur onze tijd.

Voor iedereen, de Whatsapp en mail ontvangst is weer OK. Waar het aan gelegen heeft weten we niet maar we hebben de telefoon helemaal uit gezet en toen weer aan en ja hoor, er kwamen 46 mailtjes binnen en een paar appjes. Bedankt voor alle reacties, fijn dat jullie uitkijken naar onze verslagen. Ik vind het leuk om te doen.

Wat hebben we vandaag allemaal gedaan, nou, dat is niet gering. De boot komt om 08.30 uur aan in Tutrakan. Daar kan/mag niemand van boord. Zoals gisteravond al gezegd we moesten vroeg opstaan en dat hebben we dus ook gedaan. Lekker ontbeten, onze disgenoten waren er ook al. Ina en Walter gaan ook mee met de excursie naar Veliko Tarnovo die weggaat om 09.00 uur. Er staan twee bussen klaar en wij kiezen voor de groene ontvanger. Het oortje die erbij hoort mogen we tot de laatste excursie is geweest. We rijden een uurtje en we stoppen voor een plaspauze. En weten jullie waar??????????????bij de Metra/Aro beter bekend bij ons als de Makro. Dus die hebben ze ook in Bulgarië. Tien minuten zou genoeg moeten zijn maar een halve zool moest zo nodig nieuwe batterijen kopen en stond dus lang in de rij. Of hij ook een pas van de Duitse Makro heeft weet ik niet. Maar dat we kwartier hebben moeten wachten op die vent, vonden we niet lollig en de gids helemaal niet. We eten n.l. tussen de middag in een restaurant en die mensen rekenen op een bepaalde tijd op ons en dat halen we op deze manier dus niet. Ook hier zijn de wegen op sommige stukken slecht tot zeer slecht en smal. Op sommige stukken is het zelfs 4 baans maar je moet niet vragen hoe. Lachen dus en schudden. We komen aan bij het restaurant in Arbanassi, dat afgelegen ligt maar hebben het goed voor elkaar. Een aantal pauwen lopen er, ook een moeder met twee pauwenkindjes een paar konijnen zitten in hakjes. Een watermolentje, een waterstroompje waar de kinderen leuk mee speelden, je kunt er binnen eten, onze groepen dus, maar er is buiten ook plaats. Het voorgerecht (haha alweer heb ik het over eten) rauwkost met schapenkaas, groetensoep, goulash van kip en als toetje yoghurt met honing en nootjes. Water en wijn stond al op tafel. Ik eet alleen soep, jullie weten dat ik niet veel eet tussen de middag. Piet eet alleen het voorgerecht en de soep. Toen we goed en wel aan de soep zaten kwam er ineens een folkloristische groep op de binnenplaats lopen/dansen. Zij gaven een voorstelling van typische Bulgaarse dansen. Het waren twee stellen en een man met een trekzak, eentje met een fluit en eentje met een trommel. Dat was me een lawaai maar wel geweldig.

Na het eten gingen we weer de bus in en we reden naar Veliko Tarnovo. Veliko Tarnovo was eens de hoofdstad van het tweede Bulgaarse rijk (dus nadat de Turken waren verdreven). Het is op drie heuvels gebouwd omgeven door de rivier Jantra. De middelste heuvel Zarewez was een natuurlijk vesting waar het tsaarpaleis, de patriarch zetelde. Tegen de heuvels stapelden die oude stadshuizen over elkaar heen en dat was een eenmalig gezicht. Er waren veel kunsthandwerk winkeltjes en mooi oude huizen. Boven Veliko Tarnovo troont het schilderachtige dorp Arbanassi met zijn kloosters, kerken en koopmanshuizen. Er zijn in Arbanassi veel tuinrestaurants, barretjes. Bijna in alle huizen worden in het weekeinde kamers verhuurd, de mensen trekken dan allemaal de bergen in. Dan rijdt de bus het dorp in en wij stappen uit. We gaan naar de kerk Geboorte van Jezus Christus dat stamt uit de 18de eeuw. Die kerk is ondergebracht in een paardenschuur. In de vele oorlogen uit die tijd werden veel mooie kerken en gebouwen vernietigd, maar waarom zou je een paardenschuur vernietigen? Daarom is deze kerk behouden gebleven. Maar wat we te zien kregen was ongelooflijk. Bijzonder indrukwekkend waren de kleurige wandschilderingen binnen. er zijn ongeveer 5000 figuren tot in detail geschilderd.

Helaas mochten we foto's maken maar we hebben in een klein winkeltjes boekjes gevonden waar alles instaat. Haha, de meeste mensen holden als een gek naar de ansichtkaarten standaard maar Piet heeft rustig verder gekeken en een boek gevonden en ik later nog een klein boekje. Piet gaat straks proberen een foto bij te voegen.

We gaan daarna naar een museum waarin we konden zien hoe een familie vroeger geleefd heeft. De familie woonde boven, er was b.v. een ontvangstkamer, een herenkamer, een vrouwenkamer en een aparte kamer waar kinderen geboren werden. De kraamvrouw moest wel 40 dagen in die kamer blijven. Aan de straat- en zijkant was maar één raam zichtbaar, de andere ramen waren geblindeerd, er kon niet naar binnen gekeken worden wel van binnen naar buiten. De meeste ramen zaten aan de achterkant van het huis. Het hele huis was omgeven met een muur omdat het tevens diende als een vesting. Onder de indruk van al dat moois gingen we terug naar de bus en reden richting Rousse (Roese) waar we om 17.30 uur bij het schip aankwamen. Veel tijd om bij te komen hadden we niet want om 18.00 uur moesten we al weer eten. Jaja, al weer eten.

Het menu van vandaag: Piet kiest: garnalenkoekjes met chilisaus, salade, heel dun gesneden uitjes, paprika etc en ananassaus. Hoofdgerecht: roze gebraden kalfsfilet met marsalasaus, champignonbieslook en platte spaghetti (linguini). Als nagerecht vanille- en karamelijs met kersen in saus, een wafeltje en slagroom. Ik kies als voorgerecht shopska salata, tomaten, komkommer, paprika en rode ui. Eigenlijk hoorde er ook nog Fetakaas op maar dat vind ik niet lekker dus gevraagd of dat er af gelaten kon worden en natuurlijk kon dat. Gezellig vol waren we, niet te veel maar ook niet te weinig.

Maar de dag was nog niet voorbij want om 19.30 uur gingen we alweer op stap. We hadden een toer "Rousse by Night" voor de boeg. Dus weer een zender gehaald, dit keer kozen we voor blauw. We rijden naar de binnenstad waar we daar verder gingen lopen. Maar het begon ineens hard te regenen dus gingen we ergens onder een afdak schuilen. Maar de regen duurde te lang en we besloten snel naar de bus terug te lopen. De bus rijdt langs de gebouwen die de gids ons lopend had willen laten zien. Daarna gingen we naar een restaurant waar ze typische Bulgaarse dingen klaar hadden staan. Mirko had de mensen al gewaarschuwd dat we niet te veel moesten eten op de boot omdat we anders in het restaurant niets zouden eten. We zaten aan tafels en op twee tafels stonden allemaal hapjes. Ik kan ze niet allemaal noemen omdat ik niet weet hoe het allemaal heet maar het waren, lange, dikke, ronde, vierkante, ovale dingen te veel om op te noemen. Dan natuurlijk de beroemde Bulgaarse tomaten en komkommer en twee schalen goulash of zoiets. Later kwamen er nog zoetigheden bij. Natuurlijk kwamen er kannen witte en rode wijn bij en water. Je kon zoveel eten als je maar wou en ook mocht je zoveel drinken als je wou en dat werd ook gedaan. Jullie willen niet weten wat mensen allemaal weg kunnen werken (als je dus weet dat ze om 18.00 uur het volledige menu afgewerkt hadden). Om 22.10 uur moesten we terug naar het schip want we zouden om 23.00 uur weer afvaren. Er werden Duitse liedjes gezongen dat alles natuurlijk onder invloed. Toen we de bus uitstapten kwam er toch een zootje regen naar beneden dat willen jullie niet weten. Drupje nat kwamen we binnen. Maakt niet uit, we hebben weer een geweldige dag gehad.

Morgen hebben we een vrije dag. We laten de excursies voor wat ze zijn en lassen een rustdag in. Dan maken we natuurlijk wel gebruik van lunch, en tea-time tussen 15.30-16.30 uur. Er zullen morgen niet zoveel mensen aan boord zijn want er zijn twee excursies. Hebben wij lekker veel taartjes (grapje).

Tot morgen, moi!