Maandag 13 augustus 2018

Maandag 13 augustus 2018

Hallo vrienden,

Weer zijn er een paar reacties gekomen van jullie. Leuk dat jullie met ons meereizen, Dat je honger krijgt Dirk, kan ik begrijpen maar dat Dea het druk krijgt met het vermaken van mijn kleding valt mee, we lopen heel wat af en omdat het nog steeds zo warm is verliezen we vreselijk veel vocht. En trouwens, als het zo zijn zijn moet ik dat zelf doen, want ik heb een strenge juf, he, Dea? De benen gaan wat beter met me mee Janet, maar fijn dat je met me meevoelt. Ja Wim, door verhalen van medepassagiers kwamen we op het idee van Noorwegen. Ik had al een mailtje van DreamLines gekregen waar deze reis in stond en dacht eigenlijk gelijk dat moeten we gaan doen. Ik hoop dat Yoni een plekje voor ons op het oog heeft. Volgens mij, even uit mijn hoofd, begint die reis op 13 juni 2019 en duurt 8 dagen maar dan wel op een echt cruise-schip. Als dan de kapitein Morten Hansson is wordt dat ook helemaal top. Dus we hebben nog genoeg tijd om weer z'n collage te maken waar we weer fotostukjes kunnen plakken/sparen.

Vannacht een uurtje korter geslapen want we hadden een tijdzone. Dat viel dus tegen want we lagen vanmorgen om 06.00 uur in de grootste sluis van deze reis (natuurlijk komen we er op de terugreis nog een keer door). Eigenlijk vaart het schip praktisch geluidloos maar als het ineens stil ligt wordt je er wakker van. Ik kon de moed niet opbrengen op te staan om te kijken maar Piet heeft dat wel gedaan. Omdat we dat uur tijdverschil hadden konden we tot 10.00 uur ontbijten en dat hebben we dus ook gedaan. Daarna hebben we lekker aan het dek in de zon gezeten (want de zon schijnt hier nog uitbundig, het is elke dag nog dik 30 graden. We maken een gezellig praatje met de kapitein want we krijgen nog een sluis en de kapitein bedient dan het schip buiten. Hij vertelt dat hij wel eens in Delfzijl is geweest. Deze kapitein komt uit Roemenië. Daarna blijven we lekker op het zonnedek in de zon zitten. Piet maakt een puzzeltje en ik zit wat te dutten. Omdat we geen vertraging bij de sluizen hebben gehad schieten we lekker op zijn we een half uur te vroeg in Vidin. Daar hebben we een excursie. Deze excursie is moeilijk uit te leggen te meer omdat ik wel mee geweest ben maar niet naar boven. Dat is wat cryptisch. Er staan in Beografschik rotspartijen waarin men figuren meent te herkennen die iedereen anders ziet. Snappen jullie het nog? De rotspartijen staan op een gebied van 50 km2. Er zijn lange stroken van 17-18 km., de hoogte kan variëren van 250 tot 620 meter boven de zeespiegel. Het is ontstaan ongeveer 230 miljoen jaar geleden, het gebied is vroeger zee geweest. Aangezien ik geen gems ben ga ik niet mee naar boven (ik ben gelukkig niet de enige) maar Piet gaat wel mee. Ik heb ondertussen bij een stalletje een paar kaarten, (wat zijn kaarten in deze landen moeilijk te krijgen). Gisteren in Belgrado was er niet één te vinden) een magneetje en een boekje met uitleg in het Duits gekocht. Piet zegt toen hij weer beneden kwam dat hij het voor geen goud had willen missen. We gaan weer met de bus terug, toch een uurtje heen en een uurtje weer terug. Gelijk na aankomst vaart het schip af, de kapitein en de crew stonden al op ons te wachten. Zoals gebruikelijk stond er een glaasje, dit keer, appelsap en een lekker vochtig doekje klaar. Daar fris je van op. Snel in de kabine om je op te frissen en even wat anders aan te trekken en toen naar het avondeten.

Let op wat we nu weer kregen: Piet heeft gekozen voor: Gebakken kipfilet in een tasje van bladerdeeg, waldorfrsalade en aardbeiensaus, daarna wortelcremesoep, als hoofdgerecht had hij rund ragout a la Anesha als toetje vanilleijs met ananasstukje, slagroom en een wafeltje, daarna is hij nog het kaasbuffet gelopen en als laatste een kopje koffie. Ik heb voor de wortelcremesoep gekozen daarna ook de rundragout en het ijsje. Piet een witte wijn en ik een fles water.

We hebben vreselijke pret met onze tafelgenoten gehad. Wat hebben wij het daarmee getroffen, de tranen biggelde mij over de wangen. Het gesprek ging over huisdieren en mijn tafelheer vertelde dat ze altijd boxers hadden gehad. Ik vertelde over Bobby dat hij zo lief was en dat hij 's nachts graag op mijn voeten wou slapen. Dat zou ik ook doen, zei Walter. Dat was lachen want Walter is wel even 80 jaar. Op mijn opmerking dat Bobby 's winters ook graag bij mij onder het dekbed wou liggen zei hij niets maar keek mij wel aan. We lagen allemaal slap van de lach en dat is eigenlijk tijdens de rest van het eten zo gebleven.

Om 21.00 uur hadden we in de lounge een pianoconcert van de pianist aan boord. Klassieke stukken maar ook populaire stukken. 

Nu zit ik te typen en het is, bij ons, even over 23.00 uur. Morgen moeten we vroeg op want we vertrekken om 09.00 uur naar Boekarest. We komen om 08.30 uur aan in Giugiu. Daar moeten de papieren worden gecontroleerd en dan mogen wij beginnen aan die excursie naar Boekarest.

Morgen dus het verslag van Boekarest. Moi!!