dinsdag 14 augustus 2018

Dinsdag 14 augustus 2018

Moi allemaal,

Een nieuw verslag van deze dag. Het begint een beetje vervelend. Ik wordt om een uurtje of 2, onze tijd, wakker. Drijfnat en ijskoud, beddegoed ook drijfnat en het kussen kan je uitwringen. Een hypo dus. Voor de niet kenners onder jullie, mijn bloedsuikerspiegel is dan veel te laag. Naar de badkamer gestrompeld (want lopen gaat dan wat slingerend) haal een handdoek en loop terug naar het bed. Piet wakker gemaakt, hij zoekt het bakje waar ik het  controlemateriaal in heb. Controleren, 3.1 dus dat is veel te laag. Snel een druivensuikertje gepakt, die we in een groot aantal hebben meegenomen. We leggen een badlaken op het bed en een handdoek op het kussen. Mijn slaaphemd kan in de was maar een tweede was ook meegenomen. Piet maakt me een beetje warm en ik val gelukkig snel in slaap. Om 07.30 uur maakten de vogeltjes van Mirko mij wakker, Piet was al wakker. Ik voel mij nog niet echt goed en ik besluit om niet mee te gaan naar Bukarest. (Ik controleer mijn bloedsuikerspiegel, 5.2, nog niet goed dus). Jammer maar het is niet anders. Piet meldt mij af voor de trip bij Mirko, die voert mij af van de lijst. Bij dit soort calamiteiten wordt de trip ook niet in rekening gebracht. Niet echt belangrijk maar wel prettig. Ik denk dat het komt door het eten. Jullie hebben het steeds over het vele eten wat we doen maar het zijn echt hele kleine hapjes. Alleen het hoofdmenu is genoeg. Maar door die kleine beetjes, twee voorgerechten, hoofdgerecht en dan nog een nagerecht is voor dat moment voor mij in ieder geval genoeg. Ik spuit mijn normale eenheden maar misschien is dat te veel voor dat wat ik eet. Ik besluit voortaan, zolang we aan boord zijn, de helft te spuiten 's avonds en om 22.30 uur in de lounge te kijken wat de Mitternachts-Snack of kleine Imbiss inhoud. Dan halen we op, gaan meten en als het wat aan de lage kant eten we het op.

We gaan ontbijten en ik neem wat broodjes en doe er lekker veel jam op. Eitje en 2 glaasjes sinaasappelsap en ik heb mijn buikje toch gezellig vol. Piet gaat om 09.00 uur met de trip mee, alle deelnemers krijgen een lunchpakket mee. In totaal zijn er 3 bussen. Ik ga lekker boven op het zonneterras zitten met mijn boek, tabby en een puzzelboek. Het is hier nog steeds bloedheet dus kan lekker buiten zitten want er waait een lekkerwindje. Om 13.00 uur varen we af en gaan dan naar Oltenita waar de bussen uit Bukarest ook naar toe rijden. Dat afvaren vind ik altijd een leuk gezicht. De kapitein bestuurt dan de boot vanuit een buitenpaneel die aan zowel stuur- als ook aan bakboordzijde staat. Dat is er voor dat hij over de reling kan kijken aan welke kant de boot vastgezet is.  Daarna om 13.30 uur loop ik naar onze kabine en ga meten, 13.1 dus is, naar omstandigheden goed (ik heb vanmorgen dus niet gespoten). Dat stelt mij gerust. Ik ga de lounge waar de lunch gereed staat. Omdat er veel mensen op excursie zijn wordt dat daar gehouden. Eet die lekkere tomaten wat sla en komkommer erbij met die lekkere dressing. Een paar pruimen als toetje, heerlijk. Een uurtje ga ik even liggen en zo waar ik slaap ook even.

Om 15.30 uur zijn we er. Zoals jullie nu zo langzamerhand moeten weten vaart de boot normaal 25 km per uur maar er zijn stukken waar dat niet mag en wordt er de 18 km net gehaald. We leggen aan aan een gammel soort woonboot waar je ook kunt eten geloof ik. We zijn op tijd de bussen komen precies om 16.00 uur aan. Piet zit in de eerste bus die aankomt. Wat heeft hij genoten. De rit naar Bukarest duurde ongeveer 5 kwartier. Het is een zeer drukke stad met veel dure auto's. De bus rijdt naar het parlement waar foto's gemaakt konden worden. Het parlementpaleis is door Ceausescus gebouwd. Dat hij een heerser was wisten we maar dat de trappen voor het gebouw een paar keer overgelegd moest worden wisten we niet. De ene keer waren de treden te smal dan weer te breed dan weer te hoog. Het gebouw is één bonk marmer, mooi om te zien. Het beschikt over 1100 kamers, is 360 meter lang, 92 meter breed en 84 meter hoog. 1/5 van de oud-stad moest daarvoor afgebroken worden. Er zijn onder het gebouw veel geheime gangen, atoombunkers en zelfs een metro station was aanwezig. 

Daarna is het gezelschap naar een museumpark geweest, op bankjes het lunchpakket opgegeten, waarin veel huizen nagebouwd zijn die overal in Roemenië hebben gestaan, staan hier tentoongesteld. Het is ontstaan in de dertiger jaren door een hoogleraar en is het veelal gebouwd door studenten. Na deze wandeltocht weer met de bus de stad in, de Plein van de Revolutie waar het in 1989. Een generaal heeft hem het advies gegeven om te vluchten en dat heeft hij dan ook gedaan met een helikopter. Maar helaas die was niet volgetankt en dus stond hij snel weer op de grond. Hij is verder gevlucht maar kwam niet ver want militairen hebben het stel doodgeschoten. Daarna gaan ze naar het koninklijk paleis (want Roemenië was vroeger een koninkrijk, koning Michael). Daarna de oude stad bekeken, ergens lekker wat gedronken. Om 14.30 uur was het weer tijd om met de bus naar de boot, die in Oltenita lag te wachten.

Ik sta Piet in onze kabine op te wachten, maak foto's van zijn aankomst want stuurboord ligt aan de kade. Daarna was het tea-time dus koffie/thee met weer heerlijke gebakjes of puntjes taart. We gaan nog even lekker buiten op het zonneterras zitten. Om 18.30 uur werden we verwacht voor het avondeten. Wat was het dit keer: Piet kiest voor: Chefsalat, gemengde sla, kappertjes, paprika, ham, kaas, croutons en weer die heerlijke dressing. Een heldere ossenstaartsoep met gebakken leverbal. Als hoofdgerecht gebraden baasfilet met krabsaus, koolrabi en rijst. Als nagerecht Amarena eisbecher met slagroom en een wafeltje, koffie en dan nog wat kaassoorten.

Ik heb gekozen voor ook die gemende sla en die ossenstaartsoep , maar die leverbal heb ik in Piet z'n soepkop gemikt. We vonden het allemaal heel bijzonder dat Piet een ossestaartje had met twee ballen. Lachen weer dus. Als hoofdgerecht had ik kalfsvlees, (kalfs draadjesvlees) in Thymianjus, grof gehakte spinazie en nog wat. Toetjes ook ijs.

Na het eten hadden we even tijd om naar buiten te gaan want het ene moment is de Donau heel smal een eindje verder weer heel breed. Morgen varen we door het Donaukanaal want de echte Donau is daar momenteel maar 1 meter diep en er mag/kan dus niet bevaren worden. Meestal kan het niet. Dus hebben ze ooit een kanaal ernaast aangelegd. We zien onderweg complete eilandjes midden in de Donau en veel stranden aan de oever. We hebben vanavond zelfs koeien met hun poten in de Donau zien staan. Om 20.30 uur stond er een waar/niet waar kwis op het programma. Mirko, de hotelmanager en de chef kok gaven op een vraag verschillende antwoorden. Als je dacht het antwoord te weten moest je een kaartje met een nummer (elke tafel had een nummer) in de goede wijnkoeler doen. Leuk bedacht en de lounge zat vol. Wij vielen met onze tafel, Heidie en Manfred, onze eettafelgenoten, niet in de prijzen maar gezellig was het wel.

Morgen staat ons iets bijzonders te wachten, de kilometer 0 passeren wij. Normaal begint de telling bij het begin van de rivier maar de Duitsers en de Oostenrijkers konden het niet eens worden. De Duitsers zijn de Donau begint bij ons maar wisten niet waar en de Oostenrijkers zeiden ook maar wat. Toen heeft Roemenië gezegd mopperen jullie maar verder maar wij zetten bij Sulina de beginstand 0 neer. Morgen om ongeveer 11.00 uur zitten wij dus aan de sekt. Maar morgen ook het bezoek aan de Donaudelta. Wij gaan in de snelle bootjes die in alle kleine kanaaltjes kunnen komen. Ben heel nieuwsgierig welke dieren we te zien krijgen.

Nou, het is toch weer een heel verhaal geworden vandaag. Ik ga mijn lekkere worstje omwikkeld met ontbijtspek opeten en hoop lekker te slapen. Mijn suikerwaarde is zodanig dat ik niet hoef te vrezen. 

Tot morgen, moi he!!